KOTOR – ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙ

Μετά από 3 νύχτες στο Dubrovnik, της Κροατίας, φύγαμε με λεωφορείο για το Kotor στο Μαυροβούνι (Montenegro)
Κι όπως το λέει και το όνομα, έτσι, παντού βλέπεις βουνά! Παντού αντικρίζεις ψηλά, επιβλητικά και μαύρα βουνά, και το συγκεκριμένο χωριό/κωμόπολη είναι περιτριγυρισμένο από την μια πλευρά με βουνά κι από την άλλη με θάλασσα.

Μας περιποιήθηκε το ψάρι ο Zoran… από φαγητό δεν συγκινήθηκα ιδιαίτερα κι από ψωμί τους λυπήθηκε η ψυχή μου τους ανθρώπους!
Ένα κάτι σαν άψητο κάτασπρο πράμα τρώνε οι άνθρωποι και αναρωτιόμουν αν και στα σπίτια τους αγοράζουν από εκείνο το ψωμί που σερβίρουν στα εστιατόρια!

Την επομένη μας ξενάγησε ο Bosko Ivovic που γνωρίσαμε το πρώτο μας βράδυ!
Σαν γραμματέας του αρχηγού του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SDP) της περιοχής, και σαν υπεύθυνος και για τη νεολαία, αισθάνθηκε την επιθυμία, ίσως και την ανάγκη, να μας ανεβάσει ψηλά στο βουνό για να δούμε το ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο κάστρο, να κάνουμε παρέα με τις αγελαδίτσες και με τους ζοχούς που μας ερχόταν με την Λίνα να τους μαζέψουμε και να τους κάνουμε καμιά περιποιημένη σαλάτα να φάμε σαν άνθρωποι…
Και στον δρόμο της επιστροφής να σταματήσει το αμάξι και να μας μάθει χορούς σε δικούς τους ρυθμούς για να μου θυμίσει τον παλιό καιρό που στον δρόμο, από Θεσσαλονίκη για Χαλκιδική, σταματήσαμε το αμάξι στη μέση του δρόμου για να χορέψουμε Μητροπάνο…

Κατηφορίσαμε μετά προς τον λουλουδένιο κάμπο και πριν ακόμα αισθανθούμε την άνοιξη με τους ανθούς της φτάσαμε και στο καλοκαίρι δίπλα στην κυματισμένη θάλασσα και στα βραχάκι πάνω στα οποία έλαβα και την «πρόταση γάμου» για να με κατεβάσει μετά ο Basco από τους βράχους με τον ιπποτικό του τρόπο… ε, πως; να μην έχουμε και τ’ από τέτοια μας;

Και αργότερα, κατά το βράδυ, περνώντας από μια εκκλησία στην παλιά πόλη (η οποία παρά την συνεχή ανακαίνιση χρειάζεται πολύ περισσότερη κι αυτό φαίνεται καθαρά στην πρώτη φωτογραφία) είδαμε μέσα κόσμο και θυμηθήκαμε ότι είναι μεγάλη Πέμπτη!
Και μπήκαμε και μεις να δούμε τι παίζει…. Κι είδαμε έναν παπά! Μα τι παπάς αυτός, θεέ μου! Αμαρτάνεις βρε θεέ να κατοχυρώνεις και να περιορίζεις τέτοιους αρχοντάνθρωπους στους οίκους σου! Μα τι λεβεντιά, τι κορμοστασιά, τι ομορφιά, τι ενέργεια σκορπούσε εκείνος ο Momo! Έτσι λέγεται, έμαθα με την κατασκοπία μου αργότερα…

Κατά τ’ άλλα κάτι μικροδιαφορές είχαν οι λειτουργίες των εκκλησιών μεταξύ ελλάδας και μαυροβουνίου, αφού κι αυτοί είναι ορθόδοξοι, παρατηρήσαμε στο μισάωρο που μας κράτησε μέσα στην εκκλησία η αύρα του Momo και δεν μας άφηνε να φύγουμε για κανένα μπαρ!
Η διαρρύθμιση και η διακόσμηση της εκκλησίας ήταν, ωστόσο, πολύ λιτές και απλοϊκές και χρυσό δε νομίζω να είδα πουθενά, αν μ’ άφησε ο Momo να προσέξω και κάτι άλλο…