Λες να ξέρουν αυτοί εκεί;

«Αφού ήπιες νερό από την Αντίπαρο θα ξανάρθεις», μου ‘λεγαν με μεγάλη σιγουριά οι κάτοικοι του μικρού και ξεχασμένου αλλά πανέμορφου νησιού στις Κυκλάδες τώρα που ήμουν εκεί για 5-6 μέρες με τη φίλη μου τη Mimo…  και να ‘πιναν και νερό από την φύση τους!!!
Κάπως έτσι, με το ίδιο παραμύθι, την είχαν γελάσει την φίλη μου και μετά από τον πρώτο της χρόνο, εκεί, ξαναπήγε και μετά ξανά και ξανά και μετά από καμιά δεκαριά χρόνια διακοπές, εκεί, αγόρασε κι ένα σπιτάκι και πήγαμε τώρα μαζί για κάτι δουλειές… 

 

Αργότερα, όταν μια μεγάλη παρέα με κάλεσαν να φάω κακαβιά μαγειρεμένη από τον Γιώργο τον Μαριανό, άρχισαν το άλλο το παραμύθι!
«Αφού έφαγες και κακαβιά τώρα είναι που είσαι γερά δεμένη με την Αντίπαρο»
«Αμάν βρε άνθρωποί μου… για άλλα είμαι εγώ τώρα… για αλλού είμαι…. για έξω… για μακρινά ταξίδια… δεν συνιθίζω να επιστρέφω στα ίδια μέρη εκτός κι αν… αν υπάρξει κάποιος μεγάάάλος έρωτας…», τους απαντούσα εγώ με το χιούμορ που με χαρακτιρίζει και που τους έχει κάνει να με συμπαθίσουν και να κάνει και την φίλη μου ν’ αρχίσει να με «τρώει»…να πάρω κι εγώ σπιτάκι εκεί… έτσι, για παρέα… για τα γεράματά μας…!

 

Ο παπούς δίπλα μου, όμως, παρά τη νοστιμότατη κακαβιά του ψαρά του Γιώργου (στην πρώτη φωτογραφία), ήξερε τι έλεγε… «Κοπέλα μου τι να σε κάμνω… σε γηροκομείο πήγες και διάλεξες να έρθεις… δε μας βλέπεις όλους μας… όλοι για τον άλλο κόσμο ήμαστε…»  Ειληκρινής ο τύπος!

 

Άλλοι με τα κατάφρεσκα αυγά από τις φωλιές, που μου ‘φερναν, άλλοι με τα επίσης κατάφρεσκα κουκιά από τον κήπο τους, άλλοι με τα ρακιά τους κλπ., πίστεψαν όλοι, μαζί και η φίλη μου που κατάγεται μεν από το Λίβανο αλλά από τα 12 της ζει στη Στοκχόλμη, ότι η επιστροφή μου στο νησάκι ήταν επιεβαιωμένο!

«Μα τόσο που σε συμπάθισαν τι θα γινόταν αν έμενες και παραπάνω» έλεγε με απορία η φίλη μου που θέλει ήδη τον Σεπτέβριο να ξανακατέβουμε!!!

Advertisements